Forum Growers

Ostatnio wpadłem na kolejną burzliwą dyskusję o tym całym flushu przed zbiorem. Jedni twierdzą, że to absolutnie obowiązkowe, inni że to tylko relikt dawnych praktyk. I im bardziej czytam, tym większy mam mętlik. Dlaczego tyle osób się o to spiera? Z czego wynika ta różnica podejść? Bo czasami brzmi to tak, jakby dwie strony mówiły o zupełnie różnych zjawiskach.

To dlatego, że wiele osób myśli o flushu jak o jakimś magicznym przycisku resetu, który ma sprawić, że roślina w ostatnich dniach zachowa się inaczej. W rzeczywistości w ogrodnictwie znane są tylko ogólne zasady: rośliny pobierają składniki pokarmowe zgodnie z własnym cyklem biologicznym, a nie na życzenie. Przepłukanie podłoża czystą wodą może co najwyżej zmienić warunki w glebie lub w mieszance, ale nie zmienia samej biologii rośliny. Dlatego naukowiec powie: „nie ma twardych dowodów”, a praktyk, który tak robi od lat, powie: ja różnicę widzę i tyle. Zderzają się dwa światy empiryczny i intuicyjny.

Zresztą, jeśli spojrzysz na inne dziedziny ogrodnictwa, uprawę warzyw, roślin ozdobnych, czy nawet uprawy pod lampami w profesjonalnych laboratoriach botanicznych, praktyka flushu prawie nie istnieje. Tam bardziej liczy się precyzyjna kontrola warunków i stabilne odżywianie aż do końca cyklu. Zwolennicy flushu w konopiach po prostu przenieśli pewną tradycję, która powstała lata temu, kiedy nawozy były inne, metody uprawy inne, a ludzie szukali sposobu, żeby uniknąć nadmiernego zasolenia podłoża. Z czasem to urosło do rangi dogmatu.

Czyli w dużej mierze to kwestia starych przyzwyczajeń? Czasem czytam dyskusje i mam wrażenie, że część osób powtarza to bezrefleksyjnie, bo tak mówił ktoś, kto wie lepiej. Ale jeśli faktycznie w innych sektorach ogrodnictwa się tego nie robi, to może cały konflikt sprowadza się po prostu do różnic w filozofii podejścia do roślin?

Z jednej strony masz podejście kontroluj medium i nie przeszkadzaj roślinie, z drugiej zrób coś, aby na koniec była maksymalna czystość. Tylko że ta „czystość” to bardziej kwestia subiektywnego odbioru użytkownika niż obiektywnych parametrów rośliny. Ludzie często łączą smak czy aromat końcowego produktu z flushowaniem, choć w rzeczywistości dużo większy wpływ mają genetyka, sposób suszenia, warunki przechowywania czy nawet stresy, jakim roślina była poddana wcześniej. Flushing stał się takim mitem kulturowym: wydaje się logiczny, więc wiele osób go stosuje.

Zresztą trzeba pamiętać, że w społecznościach hobbystycznych anegdoty mają ogromną moc. Ktoś opowie, że od kiedy zaczął robić flush, to produkt jest łagodniejszy albo bardziej naturalny, i ta opinia idzie w świat. A ludzie lubią mieć poczucie kontroli. Flush daje poczucie, że w ostatnich dniach robisz coś dobrego. Nie musi być to poparte nauką wystarczy, że rezonuje emocjonalnie. Zwróć uwagę, że nawet osoby sceptyczne wobec flushu często mówią: robiłem i nie widziałem różnicy, ale też nie zaszkodziło.

Czyli w praktyce wygląda to tak: jedni robią flush, bo wierzą w tradycję i odczucia, inni go nie robią, bo patrzą bardziej biologicznie i technicznie. A nauka stoi z boku i mówi: nie ma dowodów na to ani w jedną, ani w drugą stronę. Wychodzi, że tak naprawdę każdy robi to, co mu bardziej pasuje.